Niebiańskie danie
niebo zaciąga już czerwienią
zachcianką barw się zawiesiło
zapewne wiatr tu coś odmieni
to co się chęciom nie przyśniło
zagra na strunie tej najczulszej
miłosną wygwiżdże piosenkę
wplącze w siebie nachalnie
weźmie na spacer za rękę
obejmie czule w swoje żądze
otoczy chętnie nieśmiałość skruszy
końcem szczęśliwym zawyje
wygładzi wygłaszcze wygłuszy
autor
@Najka@
Dodano: 2023-01-20 15:02:05
Ten wiersz przeczytano 1533 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Cieszę się, że się nie gniewasz :)
Śliczne to rozmarzenie :)
Bardzo na tak.
Pozdrawiam serdecznie :)
Grazynko- masz rację twoja wersja o niebo lepiej
dzięki
Jak widać nie taki wiatr straszny,
bowiem on chmury tez przegania i mówi idź ze słońcem
na spacer :)
Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza, choć to
rozruszy, jak dla mnie dobrze nie brzmi, wybacz
Najeczko, a może -
wygładzi, wygłaszcze, wygłuszy?
albo inaczej...
:)
A on niech się od wiatru uczy ;)
Pozdrawiam :)
Przepiękne, niebiańskie zauroczenie...
Śliczny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie
Ujmujące rozmarzenie,
pozdrawiam serdecznie:)
Czytałam z zachwytem to niebiańskie zauroczenie.
Pozdrawiam cieplutko, ślę moc serdeczności:)