Niebyt

Jestem w niebycie, bezwzględnej pustce
umarłem żyjąc z chaosem w głowie
czymże jest niebyt, zranione serce
kogo mam spytać, kto mi odpowie

Kto ma usłyszeć moje wołanie
i ukojenie bólowi zada
gdzie kosmyk czarny, wierszy czytanie
kobieta co sercem mym włada

Była tu wczoraj, a dziś jej nie ma
słów moich dziś już nie słyszy
tęsknota moja nic już tu nie da
czy mam utonąć w bezkresnej ciszy

Wypełniam pustkę swoją osobą
i to jest niebyt, bańka mydlana
a w środku ja tęsknię za tobą
nieosiągalna ,lecz wciąż kochana

Kiedyś gdy pęknie co będzie ze mną
umrę umarły czy w innym świecie
żyć będę krocząc w noc ciemną
szukając winy w niewinnej kobiecie

Pani Wisławo, mistrzyni słowa
przybądź z zaświatów,ugaś cierpienia
niech mnie ogarnie nadzieja nowa
bym przestał pukać do drzwi kamienia

autor

Niemam

Napisany: 2014-01-18 Dodano: 2014-05-18 11:50:33

Ten wiersz przeczytano 1455 razy

Oddanych głosów: 13

Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie