Niedoszłe Dzieciństwo
Dla tych,którym dzieciństwo szybko przeminęło.
Podaj mi dłoń,cofnijmy się do tych pięknych
lat,
Gdy życie wydawało się rajem,
Czas ucieka,a nasze rany coraz głębsze,
Wszystko zmienia się w piekło,
I jeden sztuczny uśmiech,przelewający się
łzami,
Jedyne marzenie,by wrócić znów tam.
Oddajcie mi moje dzieciństwo,oddajcie mi
moje dzieciństwo.
Chcę znów poczuć waszą miłość,
Czuć,że wszystko jest dobrze,
Beztrosko gonić za motylami,
Budzić się bez winny,
Nie umiejąc poradzić sobie w dorosłym
życiu,
Tęsknota za rajem jest silniejsza,
Wciąż niczym dziecko,zaślepiona,nie
potrafiąca rozróżnić dobra od zła,
Wypchnięta na głęboką wodę życia...
Tonę.
autor
UśpionaRóża
Dodano: 2013-05-18 08:16:43
Ten wiersz przeczytano 1333 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
witam...smutny wiersz ale prawdziwy ..za szybko czasem
musimy dorosnąć...pozdrawiam ciepło
Pamiętaj, że co nas nie zabije to nas wzmocni.
Pozdrawiam ciepło
bardzo ładny, ciekawy wiersz.
dzieciństwo - to życie pod kloszem - później już tylko
wiatr, deszcz i palące słońce :) pozdrawiam
najwazniejsze hartowac charakter :))))))))
Witam. Też nie miałam dzieciństwa, zostałam pchnięta
na głęboką wodę, ale nie utonęłam. Zrobiłam się
silniejsza, twardsza, mimo ze wciąż ze łzami w oczach.
Nie poddałam się. Miłego dnia