Nienawidzę być zakochana
Ty, który nie wiesz co do Ciebie czuję... ;-(
Kocham Cię niezmiernie,
Kocham Cię sercem całym
Kocham Cię nadmiernie,
Kochaniem darzę niemałym.
I choć widzę Cię codziennie,
Choć musze patrzeć na Ciebie,
Ty mnie nie kochasz – niestety,
A ja wciąż czuję się jak w niebie.
Nie lubię być zakochana,
Nie lubię tych motylków czuć.
Nie lubię myśleć o niebieskich
migdałach,
Ani dreszczy na Twój widok mieć.
Nie lubię, – bo nie chcę,
Nie chcę, – bo zakochałam się w
Tobie.
Patrzę na Ciebie – z
innąrozmawiasz
Patrzę na Ciebie – do innej się
uśmiechasz
Patrzę na Ciebie – inną obejmujesz
Patrzę na Ciebie – inną
całujesz…Ał…boli!
A mnie zazdrość zżera okrutna,
Jestem tylko Twoją koleżanką, cóż…
Łzy cisną się do oczu,
Chcę Ci powiedzieć o tej miłości –
nie mogę.
Nie mogę – bo nie zniszczę tej
przyjaźni.
Ty mnie nie pokochasz,
Mogę porzucić złudzenia,
Porzucić wszystkie nadzieje
I moje marzenia.
Musi mi wystarczyć
Jedynie Twoja obecność.
Patrzenie na Ciebie codzienne,
Tylko,…dlaczego to musi tak
boleć…?
Nienawidzę być zakochana…
---------------------------------- © Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.