Nieprzeczytane słowa

Za Herberta dzieła państwo grubą kasę zapłaciło
By tylko jego słowa zostały w kraju
Pokusa bycia znanym za to, co można dać innym
Od dawna opętała mój umysł
W pisaniu znalazłam pociechę
Czytając coraz więcej
Myśli przez durszlak przecedzam
Własnej krytyki
A ona okrutna i podła
I wciąż twierdze - jestem nikim
Nikim zostanę pewnie na wieki
Matka mnie pyta: po co to twoje całe pisanie?
Nie ma znaczenia, wartości, pieniędzy
Nieprzeczytane są przez nią me słowa
Słowa w straszliwej uwięzi
Ojcu czytanie serca nie psuje
On przesiąknięty banderoli otuchą
Więcej go boli, że jestem
Niż, że jestem nicością
Na stronach gazet o mnie nie przeczytasz
Na ustach tłumu mojego nazwiska nie znajdziesz
Dla „bliskich” mi osób słowa moje spisane
Myśli w wersy ubrane
To tylko zabawa, warta tyle, co dzisiejsze płatki śniegu
Nie da ci to chleba – mówią omijając mnie w biegu
Nieczytane słowa bledną,
Umysł zmniejsza oczka w sicie
Coraz mniej możesz mnie czytać
Słowa wypuszczam o świcie
Nie pozwalam by na kartkę wklejały się same
Bo na cóż ja jestem?
I na co moje pisanie?

autor

Bieniek

Napisany: 2006-12-12 Dodano: 2006-12-12 12:12:50

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie