Niestrawni

Mówią, że człowiek nie istnieje bez smoków.
Dwa z pięciogłowych zalęgają się w trzewiach,
jeden dodaje koksu, drugi jak w piecu
szumiącą w uszach krew mu podgrzewa.

Ogniste oczy, prosząc o szklankę wody,
chcą się zatopić w kadzi czystej, źródlanej
i natarczywie w niewypełnione dusze
włażą – uczynkiem, myślą i zaniedbaniem.

Gdy opęta nas dziesięć piekielnych głów, smoki
wyhodowane na własnej piersi, czarne
w środku nocy wstaną ze spokojnych snów,
otworzą piekło, ból, na oścież fatalnie.

A tak niewiele dzieje się nocą. Nie drgniesz.
Jesteś? Nie jesteś? Mogę leżeć w płomieniach?
Gdy trawi ogień, życie jest niejadalne,
na nic apetyt na słodko gorzkie nieba.

autor

marcepani

Napisany: 2018-09-01 Dodano: 2018-09-01 15:24:14

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie