NIEWIDZIALNI
Z kim rozmawiasz drogie dziecię?
Wiele istot jest na świecie,
które tylko wam się jawią -
rozmawiają, straszą, bawią...
Niewidzialni przyjaciele
brzydcy, ładni - takich wiele...
Ten dar tylko dzieci mają,
później z niego wyrastają.
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2013-11-21 12:00:53
Ten wiersz przeczytano 1456 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Niewidzialność czasami bywa tym ciepłym pocałunkiem
cudu.
dzieciństwo raj utracony pozdrawiam
Nie wszyscy wyrastają
z pozdrowieniami ;-)
Jolu miła ,pięknie napisałaś ,pozdrawiam
dziecinstwo to skarb,zapraszam na wspomnienia
i nawet rozmawiają z niewidzialnymi dla nas istotami,a
może dzieci je widzą! pozdrawiam
Jedno, czego zazdroszczę dzieciom, to fakt, że one
widzą św. Mikołaja, nawet jest nim tato, wciśnięty w
strój Gwiazdora... :)
Pozdrawiam ciepło
:)
Dokładnie tak. Pozdrawiam
z tymi niewidzialnymi to trzeba bardzo ostrożnie, jak
trafią na podatny grunt to się odczepić nie chcą...
Oby tylko nie zdziecinnieć... ;)
Pozdrawiam.
Na szczęście, bo potem to już nie do końca fajnie,
hehe, pozdrawiam:)
To straszne, co piszesz Oluniu!
Witaj Jolu. Wyobraźnia dziecięca. Dowiedziałam się dwa
tygodnie temu, jak pięcioletnia dziewczynka udusiła
małego kota i położyła go tak, jak do snu. Wyobraźnia
staje się czynami. Pozdrawiam
o tak...dzieci mają swój świat :-))
bardzo dobry - pozdrawiam:-)))
To prawda:)