Niewiele

Dziękuję, Dorotko, że zechciałaś tu zajrzeć :)

"A ja sombrera nie miaałam..." Pozdrawiam, Zosiu.
Kiedyś przeczytam wszystkie twoje wiersze:))))

Powtórzę za Basią Kornatką - cudnie. Pozdrawiam :)

Tylko to pozostanie! najważniejsza pamięć no i piękne
wiersze++++++

piękny Zosiu:)

pięknie bardzo mnie poruszył najbardziej to te
przeprosiny na koniec ,, przepraszam nie miałam nic
więcej,, bije z nich ogromne uczucie zawarte w tak
prostych słowach
Pozdrawiam

Cudnie! No co napisać?
Pozdrawiam serdecznie:)

Niewiele... a skarb największy, bo któż tak potrafi
"dać" gdy przeważnie tylko się bierze...

tak niewiele - a tak do pelna w twoim wierszu

Czasami rzeczy materialne nie mówią o bogactwie.
Pięknie to pokazałaś. Pozdrawiam:)

Zadumałam się, piękny wiersz. Cieplutko pozdrawiam

Jasne :)Zosiak'u ja Cię nie zmuszam do zmiany. Każda
z nas inaczej formułuje myśli i to jest piękne. Życzę
wspaniałego dnia :))

"że nie posiadam nic więcej."

...to by nie byl moj wiersz :)

Zora2 - dziekuje...pomysle jeszcze, choc
te trzy kropki po przepraszam, to -

Oddałam wszystko. Przepraszam (że tak niewiele)
ale nie miałam nic więcej.

Pozdrawiam Cie :)

Jak zwykle czytam z przyjemnością. Jesteś specjalistką
od nastrojów. Najbardziej Ci do twarzy w smutku i
melancholii. :))

Żeby zachować ciąg logiczny - "Przepraszam...( za
co?) proponuję zapis:

Oddałam wszystko. Przepraszam...
że nie posiadam nic więcej.
lub
Oddałam wszystko. Przepraszam...
że dać nie mogę ci (nic) więcej.

Pozdrawiam :)

Niesamowity wiersz.Piękny.Pozdrawiam.