Niezmiennie

wyszli przed dom
polnym szpakom podobni
w pierwiosnkach zdobiąc swą skroń
przywitać wiosnę tak niepozorni

trzy kroki wzwyż
ugięte kolana jeszcze chcą latać
kolejny wyrósł w ich duszy liść
żaglem się stając by życie łapać

ptak z dłoni zrobiony
ożył w jej rękach złożony czule
budząc łzy szczęścia wśród suchych
powiek by zasiliły miłości strumień

ileż to razy wśród życia dni
narodzin świata byli widzami
głos z tyłu głowy od zawsze wołał
ta nasza wiosna to zakochanie
wciąż pierwszym z Tobą
miłosnym spotkaniem

autor

Grusana

Napisany: 2018-02-27 Dodano: 2021-02-28 18:59:38

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie