nieznany koncert
nie znam tych dźwięków
nie rozumiem
fortepian jak pudło
nic mi nie mówi
klawisze
zimne i obce
przystanął umysł
zdziwiony jak dziecko
dusza uparcie puka do drzwi
strach jest mordercą
dni minionych
wali mocniej
i mocniej do drzwi
nie znam tych tonów
nie znam tych dźwięków
i nie rozumiem
serca
co pragnie jak dziecko
jak wody zwiędły liść
tej muzyki
dreszcz
wtargnął jak intruz
dotykiem
objął mnie całą
graj
nie przestawaj graj
spod powiek ściśniętych
kropla uciekła
w szalonym pędzie
biegnie do serca
pęka rumieniec
od palców po czubek nieba
fala za falą wzburzenie rośnie
jestem wysoko
tam gdzie dusza wolna
uniosła mnie symfonią
autor
bodzia
Dodano: 2016-04-10 11:47:40
Ten wiersz przeczytano 1088 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Mistrzowski ten koncert :)
Pięknym koncertem uraczylas mnie Bodziu
:-)))Pozdrawiam cieplutko :-)))
dziękuje rzerzuszka uściski niedzielne
ładnie i melodyjnie :)
dziękuje kochani koncert musi współgrać z całym ciałem
i sercem i duszą uściski kochani
koncertowa
wymowa słowa...
+ Pozdrawiam serdecznie :)
Bodziu - przekonałaś mnie - to musiał być niezwykły
koncert. pozdrawiam.
uściski i dla was kochani miłej niedzieli
Przepiękna symfonia, pozdrawiam i dziękuję za
komentarz :))
muzyka z poezją niezwykle się łączą