Nim dzień noc rozgarnie

Ranek się budzi pośród mlecznych luster
Mgła się welonem na zieleni kładzie
Sójka przecięła krzykiem senną pustkę
Myśl w rozdrzemanym spoczywa nieładzie

Powieki łowią jeszcze kadry senne
Tuląc ostatki bajkowych miraży
Promień nieśmiało poprzez lico przemknie
Słoneczną zgłoską przyjemnie rozmarza

Jeszcze mnie nie budź z tej nocnej nostalgii
Która mnie głaszcze przyjemnym doznaniem
Jeszcze mnie przytul nim dzień noc rozgarnie
I dniem powszednim na niwie się stanie

autor

magda*

Napisany: 2022-09-03 Dodano: 2022-09-03 23:06:30

Ten wiersz przeczytano 1389 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie