Nim gwiazda życia zgaśnie...
Żyj zawsze tak...
Czasami śmierć zdaje się być największym
luksusem,
A życie tak piękne, jak kat nie pozwala
zejść z pieńka.
Czasami problemy spać nie pozwalają,
Chroniąc przy tym, przed zagładą
koszmaru.
A szczęście nie jedno ma imię,
Czasem złem podszyte ma szaty.
Miłość tak piękna, a jak zranić wszak
może,
Nienawiść zaś serce zaślepia,
Lecz oczy otwiera na prawdę o innych,
Ucząc poznawać prawdziwych przyjaciół.
Trud naszego bytu powstał po to właśnie,
By swoje przeżyć najmądrzej,
…nim gwiazda życia zgaśnie.
... abyś nigdy nie został sam.
Komentarze (2)
Zgadzam sie z powyższym komentarzem, jednak... co do
tego powtórzenia. Niech zostanie, bo przeciez poezja
nie może być taka formatowa, wg reguł. Podobaja mi się
zawarte tu myśli, mądre.
jest całkiem ładny, ten Twój wiersz, ale mam kilka
uwag.
1. A życie tak piękne, jak kat- podejrzewam, że nie
chodziło Ci o to, ze życie jest piękne jak kat, a tak
to własnie wygląda. Mogłabyś ując to nieco inaczej.
2. Najpierw jest życie tak piękne, a potem miłość tak
piekna, radziłabym unikać takich powtorzeń.
3. Skoro trud BYTU, to SWÓJ przeżyć
4. Chroniąc przy tym, przed zagładą koszmaru.- mogę
sie mylić, ale tu hcyba przecinek nie jest potrzebny.