Nogi do góry

Niezaspokojony duchowo marynarz
podkreśla linie, nie wyznacza granicy.
Wcześniej przed kolacją
wraca z długiego rejsu
niezapowiedziany,
gorejący, dzięki czystości.

Otwierają się szeroko drzwi
do domu bogatego kredytem,
w sypialni na piętrze
coraz głośniej kręci się jęk
w spazmie jeszcze nie ostatnim,
szeleści las męskich włosów na plecach,
sterczą nogi żony podniesione do góry.

Przysięga dla zdrady
trup w szafie,
maselnica spada ze stołu.
przebaczenie bez prośby i błagania.
Poltergeist w blond peruce
zrzuca monidło ze ściany,
kusi wizjami,
że to nie pierwszy i nie ostatni raz.

Mąż rybak i gruba ryba,
małżeństwo kochające się miedzy morzami,
kończą swój staż,
przywiązani dla wieczności do kuchennych klamek.
Kolejnego rejsu nie będzie
rajskie wyspy z kochankami
zatopiło tsunami.

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2016-10-28 Dodano: 2016-10-28 14:19:19

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie