Non omnis moriar 2
Nad zimnymi grobami
pochylamy w milczeniu głowy
tu ostatnie
ziemskie domy uświęcone
ptak na gałęzi jak niemy
ucichł na chwilę
ciemność pobladła
od lampionów i zniczy
dla tych co przeszli na drugą stronę
wieczne światło dzisiaj świeci
rozprasza zapomnienia mrok
kolejny
pierwszy dzień listopada
czy ktoś je wszystkie policzy
i zapisać na zawsze jeszcze zdoła
odmawiamy modlitwę pamięci
prostymi słowami
coś się kończy i coś zaczyna
czarna godzina
niejedną nadzieję ukradła
taka milcząca tak dużo teraz gada
dziś utkwił nasz wzrok
gdzie są wniebowzięci
każdy ma swojego anioła
na ziemskim padole
w sercach przynosimy
złote chryzantemy
autor
Maciek.J
Dodano: 2022-11-01 10:26:22
Ten wiersz przeczytano 1706 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
dziękuję wszystkim za komentarze
Szkoda, że mogę oddać tylko jeden głos. Pozdr.
Podoba się bardzo wiersz i przychylam się do
komentarza Jastrza - też tak myślę.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo refleksyjny wiersz.
Przeczytałam w zadumie.
Pozdrawiam bardzo serdecznie
Umieramy dwa razy. Pierwszy raz, kiedy się kończy
nasze życie; drugi - kiedy ginie pamięć o nas. I w
momencie tej drugiej śmierci omnis moriar - niestety.
Tak... to szczególny dzień do kontemplowania w ciszy
tlących się świec.
Wiersz naturszczyk, bo jak inaczej...
Z podobaniem dla treści.
Pozdrowienia!
wszystko ok
są dwa wyjątki potwierdzające regułę
(oczywiście moim subiektywnym zdaniem)
"ptak na gałęzi jak niemy
ucichł na chwilę"
jak niemy - zupełnie niepotrzebne
psuje logikę bo jeżeli jak niemy to nie mógł ucichnąć
chyba że:
ptak na gałęzi 'oniemiał'
ale wtedy 'ucichł na chwilę' jest masłem maślanym
i:
dziś utkwił nasz wzrok
gdzie są wniebowzięci
i każdy ma swojego anioła
na ziemskim padole
w sercach przynosimy
złote chryzantemy
czyta się logiczniej w dwuwesach
dziś utkwił nasz wzrok
gdzie są wniebowzięci
i każdy ma swojego anioła (bez i)
na ziemskim padole
w sercach przynosimy
złote chryzantemy
nie wiem cze tam również każdy ma swojego anioła tu
są dla nas pomocą zwłaszcza w trudnych chwilach, tam
bólu i płaczu nie będzie.
serdecznie pozdrawiam.
pozdrawiam Maćku w zadumie
piękna poezja,
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo refleksyjnie i pięknie
Pozdrawiam
Dzisiejszy dzień sprzyja takim refleksjom. M
Non omnis!!
Głos mój i szacun jest twój!!
poetycka refleksja na dzień Wszystkich Świętych.
Pozdrawiam cieplutko pogrążona w zadumie. Ślę moc
serdeczności:)
Pięknie, refleksyjnie i poetycko.
Pozdrawiam serdecznie :)