Obawa.
Zobacz,jak ulotne są chwile uciekają jak ptaki płochliwe...
Boisz się,że to już koniec
on musi odejść
iść dalej swoją drogą,którą
szedł chyba od zawsze
zboczył tylko na chwile,
kiedy poznał ciebie.
On sam
zagubiony w walce
o siebie...
nie miał odwagi spojrzeć ci w oczy
sam nie wie
czy to miało sens
jakieś znaczenie.
Musi uciekać
zniknąć z twojego życia,by
ktoś inny mu wybaczył...
Być może będzie
nieszczęśliwy przez chwile
może zamyślony
pożyje trochę wspomnieniami
a potem zapomni.
Wiem,że tak trzeba,że musisz teraz odejść ja nie zapomnę- ty możesz.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.