Obłomowszczyny czas

Dla przyjaciela

Dla tak wielu, czarna wyje pustka na kartach kroniki,
Sumując ich przeżycia... smutnymi wyniki.
Wiatr wyje na polach przyjaźni wspaniałych,
Szukając ludzi wielkich, pominięto małych.

Ongiś pośród cieni, coś się nie tak zgrało,
Monotonię życia, na zawsze wymazało.
Gdy 2, z założenia, jednoimienne potencjały,
Zamiast się odpychać, to się przyciągały.
BUM! masakra, wstyd i kicha!
Droga szaleństwa to droga licha.
Syndrom raz na zawsze został odpalony,
Z dwóch zwyczajnych gości... jeden wariat narodzony!!!
Potem już doszła tylko blondynka,
Z zakrwaionym nożem prześliczna dziewczynka.
Na końcu dołączyło Słońce, ze swymi problemami
I zaczęła się zbijać modelka z wariatami.

Były pekaesy, po bokach skłębione,
Były też i frendzle, pomysły zrodzone
W chwilach nudy, monotonii, żałoby i bierności...
SYNDROM OBŁOMOWSZCZYNY zawsze w gotowości!
Znaleźć sens w bezsęsie, chaosu porządek,
Dzień sportu w liceum, wszystkiego początek.
Dwaj kopnięci prorocy obłomowszczyny przesłania,
Przez nabyty już syndrom... nie do pokonania!!

:D

autor

Yacuś

Dodano: 2005-09-02 20:24:06

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie