w obronie przyrody

w parku nie ma okien.
w parku się gromadzą wszelkie nieczystości.
przychodzą.
wydeptują utarte ścieżki.
wpadają pod kosiarki.
potem
wracają.
przynoszą ze sobą młode.
parkowe karzełki
i ich alergie.
z nogi na noge.
depczą i tańczą. tańczą i walczą.szum i hałas.
niczym liście nagich drzew.


siedze skulony w oknie.
patrze z zazdrością i
tylko czasem,
odwracam oczy,
gdy
wyżeł stawia klocka!

autor

bezbożny walijczyk

Napisany: 2007-07-04 Dodano: 2008-01-12 14:57:27

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie