Obsesja
Szalona miłość
szminki purpura
żądzą się karmi
szuka sytości
wiatrem targane
zmysły nieznane
ustami, dłońmi
topią
w nicości
spija nektaru
krople co słone
potem obmyte
drgania na szczycie
żądza pochłania
logiczne myśli
obsesja zjada
miłość
i życie...
autor
jozen
Dodano: 2018-02-15 07:12:02
Ten wiersz przeczytano 1059 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Podxielam Twoje zdanie Bronisławo. Dziękuję za
odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam
Z obsesją trudno żyć. Lepiej bez niej. Pozdrawiam
serdecznie.
Zakochana w wietrze, M.N., dziękuję za wizytę i
komentarze, pozdrawiam Was serdecznie...
Obsesja potrafi namieszać w życiu... dobry wiersz,
pozdrawiam
Dobry wiersz, mocno odsłania żądzę kochania i
zachłanność..obsesję..Pozdrawiam serdecznie..
Miło, że wpadłeś ze swym komentarzem, dziękuję
Sarek56... Pozdrawiam
żądza nas opęta w miłości i to jest w wierszu ciekawy
temat
Dziękuję Marku za odwiedziny i komentarz, pozdrawiam
serdecznie...
Kiedy o niej pomyślę, to rzeczywiście może ona
wyglądać tak jak ją opisujesz.
Pozdrawiam:)
Witaj Ewuniu, dziękuję i pozdrawiam...
Mocny! Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam *)
Witaj Sławomirze, dziękuję za odwiedziny i
komentarz... Pozdrawiam
Prawdziwy wiersz. Żądza pochłania logiczne myśli.
Zgadza się. Lecz cóż byłoby warte życie bez pożądania
i bez spełnienia? Obsesja zjada miłość. Tak. Lecz nie
własną, tylko osoby obsesyjnie kochanej.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Vita Anno, pełna zgoda... Pozdrawiam serdecznie
to niebezpieczne gdy niłość w obsesję się zmienia