Oczekiwanie

Rana za raną zatoczyły koło
Oręże wielkie cierpieniem jak szpadą tnie
Wciąż głodne miłości krwawiące już ciało
Po krzyku duszy milczenie nastało

Pragnę, by dzień znów słońcem budził
By rozświetlił kąty, w które światło
Coraz rzadziej i niepewniej spogląda swym okiem
I Które jak lodem dotknięte, zimniejsze się stają

Powiedz mi proszę, jak zaufać znowu
Gdy cięcie tak precyzyjnie zadane zostało
Trzymam ręką serce, którym tyś jest cała
By raną otwarte w nicość nie zleciało

Nie myśl, że chcę patrzeć, jak i ty
Cierpieniem owinięta, jak przyciasnym płaszczem
Giniesz za to, co już się stało
I że jak paw dumny z triumfem pozornym odejść zapragnę

Popatrz, jestem, stoję, wciąż trwam
Nie obok mój Boże, lecz przy Tobie, dla Ciebie!
Zrozum tylko błagam
Czekam też na siebie..

autor

Zaratustra

Dodano: 2008-04-11 07:11:35

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie