Oda do jesieni
O jesieni, nadobna jesieni,
bądź mi dzieckiem śmiejącym się w lesie,
i dziewczyną mi bądź, o jesieni,
co renklody mi z sadu przyniesie...
Bądź mi gwiazdką jedyną w niebiesiech
i księżycem mi bądź, poro nowa,
gdy w świat marzeń mnie sen nie poniesie
i ogarnie mnie pustka duchowa...
Ciepłym wiatrem mi bądź na polanie
i promykiem w ogrodzie zamglonym,
gdy miłości już dla mnie nie stanie
i samotność mnie weźmie w ramiona...
Bądź mi siostrą, jesieni dojrzała,
co mnie winą za zło nie obarczy,
gdybym odejść zbyt szybko zechciała...
gdy nadejdzie wiek trudny, wiek starczy.
Gliwice 30.09.2009 r.
autor
Berenika57
Dodano: 2019-11-20 20:48:57
Ten wiersz przeczytano 1403 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
masz lekkie pióro!
Bardzo mi się podoba w treści i formie. Msz dobrze
byłoby pozbyć się jednego powtórzenia "w lesie", ale
to nie mój wiersz. Miłego dnia:)
Piękny przekaz z melancholią.
Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Ja również z przyjemnością przeczytałem :-)
Pozdrowienia dla Autorki :-)
Za wszystkie Państwa komentarze dziękuję bardzo
serdecznie i pozdrawiam :) B.G.
Udany wiersz.
Z przyjemnością przeczytałem Bronisławo.
Pozdrawiam gliwiczankę. :)
Ładny wiersz. Również z przyjemnością czytałam. Wiersz
płynie - bardzo melodyjnie.
Z przyjemnością czytałam.
Pozdrawiam:)
Przyjemnie odwiedzić Panią i przeczytać ten ładny
wiersz...
:)
Ukłony pozdrowienia dla Autorki.
To jest przecudne i na czasie.
piękna oda jesieni rzeczywistej i jesieni życia :)
pozdrawiam
Ślicznie o jesieni.Niech dobry Bóg nam ześle taką
piękną jesień na stare lata. Pozdrawiam Bereniko.
Aanko i Grażynko - dziękuję ślicznie za miłe
odwiedziny i komentarze. Pozdrawiam cieplutko :) B.G.
Przepiękna ta oda jesienna,
bardzo na TAK, oby taka ta jesień właśnie była.
Serdeczności przesyłam :)