ODA DO MIŁOŚCI

Ach miłości!
Cóż z Ciebie za pociecha,
gdy w serca samotne
wtaczasz jad?
Nie pukasz do serca,
nie pytasz czy można.
Budzisz do życia,
odbierając je ostrzem.
Podnosisz oczy błękitne ku górze,
by nie widziały, jak na dno spadają.
Tak często krwawią przez Ciebie dusze,
a jednak sensem istnienia jesteś.
Zabijasz chłodem kochanków,
lecz na mogiły bukiet przynosisz.
W pustych listach ślesz całusy,
w smutku radość dasz.
Tak wiele zmieniasz,
tak dużo odbierasz...

Kochanej siostrze... Agus:*

autor

pigula16

Napisany: 2008-09-04 Dodano: 2008-09-04 16:56:06

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie