Oda do radości

Oda do radości

Diabeł mi szepcze: "stań się!" (- mistrzem...)
(gdy nic, co ludzkie – nie jest proste)
- w każdym coś kaszle, klaszcze, gwiżdże…
(we mnie - wciąż jeszcze jest wyrostek).

Karzeł mi siedzi na ramieniu,
Dmucha – szkolony…(w prawdy głupie)
- że nic nie wnoszę – w pokolenie…

że tylko - waza na mym stole.
- i z niej serwuję – trupią zupę,
którą – nazywam - w smak - rosołem.

......
A chciałbym dać – na złe i dobre
W uliczne s(k)wary – skrawek cienia…
- rzucić - wbrew sile – szalę (…drobnych)
Podkreślić – radość! - Narodzenia

Chcę dać - dar ciszy
(w miejsca święte!)
Gdzie poszum, świergot – tam, gdzie dzwonki
- abyś mógł widzieć – i - usłyszeć
świerszcze - i trzmiele - z leśnej łąki

I chcę dać pokłon – pokoleniom
pamiętającym – maki, chabry….
(które już dziś są bez znaczenia….)

(jak – dawne czasy, co minęły)

(- jak – stara bieda, którą myszy
- razem - z kulturą dawną zjadły)

.....

Dzisiaj - storczyki - i szaleje ..
-Dziś - gdy co drugi - do psychiatry…

Wstaję po ciemku
- kawa w metrze
Lub – skacowany, kiedy dnieje
budzi się nagle - jeszcze w swetrze
- gdy jeszcze oczy swe przeciera
- szuka - kluczyków po kieszeniach
(przecież – kluczyki nie powietrze!)
- i – z przerażeniem stwierdza
nie ma !..

A potem – szybko – bo szkolenie
- łapie coś w biegu - łyka proszki
(będąc - w pomrocznym
pobudzeniu)

-…I nuci - D-,,odę - do radości’’

.....

Każdemu coś za uchem …
- karzeł
- skrzeczy - jak sroka – prawdy głupie
- i mydli oczy - bo wystawa…

[- a co w witrynie się pokaże
tym się zachłysnę – i to – kupię.
Znowu - "najlepszy krem do twarzy"…
(do maskowania kurzych łapek)
- farbkę do włosów podbarwienia
- bo Andrzej (- w biurze) - na herbatę ….
(ten gej co jednak został szefem)]

Bo ja – posady nie chcę zmieniać ….
- bo – gdzie jak gdzie ?....nie będzie lepiej



[Prawi(e) - jak Prezes!] (- tajska zupa)
- że niby zdrowa ją pochwala …
(sól, pieprz - makaron, trochę wody…
Ot -,,zalewajka’’ - na robalach)

Jednak – zachwycam się – sam sobą:
wciąż jestem sprawny... - że nadążam…
- że – tylko... - ogon mi
nie staje…

(więc słucham – żony – śmiesznych bajek…)

Ważne, że... - wreszcie - jest
ta ciąża!..

09.2014

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2017-08-02 Dodano: 2017-09-02 00:04:27

Ten wiersz przeczytano 1341 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Ironiczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie