Odchłań

Zabiła mnie codzienności wegetacja
i chyba moja własna frustracja.
Zabijając mnie - nie powiedziała nic,
nawet nie spytała,
czy chcę dalej żyć.

Wyciągnęła rękę,
no i poszłam za nią.
Nawet nie wiedziałam,
że to śmierci Anioł.

Przeciągnęła mnie na stronę czeluści
i z tryumfem krzyknęła,
że już mnie nie puści.

Teraz siedzę w klatce
i płaczę cichutko.
Płynę po rzece rozpaczy,
dziurawą łódką.

autor

Evuss

Napisany: 2005-06-14 Dodano: 2005-06-15 11:49:28

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie