Odcienie Nieba...

Czytając Przymierze
zadrżała mi dusza,
każdy wers, każde słowo
cieszy mnie i wzrusza,

skąd wrażliwość taka
skąd znajomość Nieba
jam nie oblubienica Twoja,
tego Ci nie trzeba,

jam tylko szalone Niebo,
o duszy łapczywej,
w przyjaźni i miłości
zbytnio natarczywej,

jam zwykła kobieta
żona i kochanka,
skąd ten zamysł w Tobie,
żem serca Twojego wybranka?

Licho we mnie drzemie
i nęci i mami,
Niebo na ziemię spada,
pod ciężaru skrzydłami,

czy się kiedyś podniosę
i znów poszybuję,
czy w czeluściach piekielnych
spłonę - raczej tak dziś czuję

gdybyś wiedział choć trochę
co w mym sercu drzemie,
myślę ,że już dzisiaj
prysło by o Niebie marzenie...

autor

yolkaw

Napisany: 2006-11-19 Dodano: 2006-11-20 00:01:57

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie