Oddalenie
Tacy odlegli w bliskościach,
tacy za bliscy w odległościach.
Naiwni może, że na Mój Boże,
się rozchodzimy, jak ból po kościach.
Trochę za bardzo czuli,
jakbyśmy się po trochu truli,
albo na ziarnku spali grochu,
w serce dotknięci - snem, co otuli
pamięć.
autor
Goldenretriver
Dodano: 2024-01-04 09:47:22
Ten wiersz przeczytano 416 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękna liryka.
Bardzo pięknie i refleksyjnie o życiu, jesteśmy pełni
rozterek i przeciwności a jednak każdy łaknie odrobinę
miłości .
Pozdrawiam
Trochę jakby niespełnienie
w nieczułościach, w niespotkaniach.
W niedoprzyjściach, rozognieniem
boli serce z niewyspania...
Pozdrawiam z podobaniem :)
Prawdziwie smutne refleksje, ująłeś wierszem,
pozdrawiam
Smutne, ale często spotykane zjawisko. Znam to z
autopsji i nikomu nie życzę...Pozdrawiam Goldi...
Wiersz o życiu. Tylko szkoda, że tak wiele tego zła na
świecie.
Funduję Nagrodę Nobla dla wynalazcy magnesu
biologicznego.
Tak, Bartku - samotność we dwoje jest potworem -
poznałam jej zapach i gorzki smak.
Faktycznie, dość smutne to refleksje, ale... Nie
poznał życia ten, kto nie odgadł imienia własnej
samotności... A można je odgadnąć, niestety, nawet i
we dwoje...
Tak czy inaczej - wiersz piękny; świetne metafory.
Pozdrawiam.
Pierwszy raz nie wiem, co napisać...
Znam jedno słowo, ale nie mam śmiałości
Dobra - a co mi tam - powiem - przytulam Mężczyzno
Poeto Goldenie
Moc serdeczności ślę :)
PS A samotność to taka kanalija co przemija