Ogród wspomnień
To moje wspomnienia zawsze żywe https://www.youtube.com/watch?v=7G181r7NAXY&list=PL30C 6A55D5CEA2957&index=63
Idę wśród drzew ku wielkiej
wodzie
Gdzie się zatapia słońca
płomień
By w dziwnym znaleźć się
ogrodzie
Tam rosną cudne kwiaty
wspomnień
Wzrok po dzieciństwa błądzi
kwiatach
I wywołuje drogie zjawy
Ojca i matki z tamtego świata
I dom rodzinny w sercu
Warszawy
I zapachniały mi narcyzy
Za płotem ciągną się
parcele
Z podmuchem lekkiej bryzy
Budziły pierwszych uczuć
wiele
Tu niezabudki -kwiaty
wierne
Subtelną barwą oczy mi
pieszczą
A wśród nich -oczy filuterne
Mojego Janka się
niebieszczą
Zebrałam wspomnień uschłe
kwiecie
I żal się jakiś czai skrycie
Że wszystko mija na tym
świecie
Jak mija młodość, miłość,
życie...
Komentarze (25)
Ależ tu pięknie, aż żal odchodzić :) Ślę serdeczności.
Ładnie opisany ten "Ogród wspomnień"
dziękuję za komentarz Tomkowi i Arkowi:)))
poezja nie przeminie :)
jak to fajnie że żyliśmy tak
że dziś mamy co wspominać:)
pozdrawiam pięknie:)
promienSlonca dziękuję za Twój komentarz
Wszystko mija niestety, ale wspomnienia nigdy nie
przemina, one zyja w nas Ladny wiersz o przemijaniu
Pozdrawiam.
dziękuję moim gościom za komentarze
Oli i Ewie Kosim :))
Bardzo ładna melancholia :)
Ładna melancholia Basiu
Pozdrawiam:-)