Okruchy chwały

Błyszczący pył
odłamki pancerza
jałowe pole, pogorzelisko
obraz po bitwie
cmentarzysko

Ciało moje
rzucone bezładnie
oręż strzaskany
opuszczony przez Boga
pogruchotany

Już tak niedaleko
nierzeczywistość
nie ma cię Panie
okruchy chwały
wieczne wygnanie

Nie otworzę już oczu
by oddać ci pokłon
leżę martwy
wśród płaczu dziewic
zgiełku mew

Na plaży wszechświatów
niepoświęcona woda
obmywa twarz
a Ty umierasz
wraz z moim umysłem...

autor

Adam Cray

Napisany: 2005-03-01 Dodano: 2005-03-02 00:02:47

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie