Olaf Urwisowski
Arkadiusz Łakomiak
Olaf często jest niegrzeczny,
więc kłopoty są z nim wiecznie.
Wśród kolegów bywa znany,
że nie słucha taty, mamy.
Bardzo źle się zachowuje,
w szkole znowu dostał dwóję.
Krótkie spodnie wkłada w lutym,
nie do pary nosi buty.
Często drapie się za uchem
i z odkrytym chadza brzuchem.
Przy jedzeniu mlaskać lubi
i co chwile klucze gubi.
Ciąga plecak po podłodze,
grzebie ręką w brudnej wodzie.
Z nikim wcale się nie liczy
i wybiega na ulicę.
O manierach nie pamięta,
nie chce składać życzeń w święta.
Mama martwi się i tato,
a on w nosie wszystko ma to!
autor
PanMiś
Dodano: 2013-10-18 14:45:32
Ten wiersz przeczytano 5026 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (53)
Tak płynnie tekst leci,
ku przestrodze dla dzieci!
Pozdrawiam!
Bardzo fajnie się to czyta. Moja córeczka rośnie na
urwisa, ale kochanego. Pozdrawiam.
Czyli krótko mówiąc - Olaf indywidualista. No, ale
kiedyś przyjdzie koza do woza - tzn Olaf uzna
autorytet rodziców.
Pozdrawiam autora.
Jurek
Super się czyta, Arku!
Pozdrawiam
zasłużony punkcik dałam
fajny, od tytułu;)
/Przy jedzeniu mlaskać lubi,
klucze od mieszkania zgubił./ brzmi bardzo znajomo...
pozdrawiam:)
Piękny wiersz, z urwisów wspaniali mężczyźni
wyrastają.Pozdrawiam
znałam takiego Olfka faktycznie taki bywał lecz
wydoroślał
i wiele zrozumiał z rodziców rad:)
pozdrawiam serdecznie:)