On...

Podniosłam swe lustro,
odbiciem pęknięte,
ujrzałam swe szczęście
gdzieś w sercu zamknięte.
Na rysach czasu w pękniętym odbiciu
myślałam o tym jak znika
jak przez palce przecieka życie...
Brakujący kawałek istnienia,
zmienił się w cząstkę miłości
odnalazłam swoje marzenia
w jego bliskości.
Moje zwykłe szare odbicie
zaczęło nabierać kształtu i barwy.
Ktoś pojawił się odmieniając me życie,
używając do tego miłości farby.

autor

evelka

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-21 20:52:38

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie