Ona
W swym świecie zagubiona
Wciąż szuka szczęścia bram
Chce stanąć już i poczuć
Jak życie płynie tam
Otwiera swoją duszę
Do serca woła go
Ktoś wkraść się usiłuje
Lecz ciągle to nie to
A jednak idzie dalej
Czy dobrze, czy też źle
Na cud nie czeka wcale
Iść ciągle musi – wie
I mimo niepowodzeń
Nie daje zrazić się
Wtuli się w te ramiona
Czuje że znajdzie, wie....
Wierzę...
autor
Ziółko
Dodano: 2006-01-18 15:41:49
Ten wiersz przeczytano 440 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.