Ona

tęsknota...

Z rozwianym włosem odeszłaś w deszczu
Swój pocałunek ukryłaś w powietrzu
Wiatr Cię spokojnie kołysał wśrod nocy
A świat Ci zazdrościł Twej wielkiej mocy

W Twe serce wciąż wraca żal
A wokół pustka...jak stal
I idziesz sama ze swym utęsknieniem
A świata wciąż jesteś największym wytchnieniem

Oczy Twe horyzontu szukają
Wskazówki zegara tykają... tykają
Swoimi dłońmi wciąż szukasz kochanka
I Tyś dla świata piękniejsza od ranka

Przez wieki szłaś, lecz teraz zawracasz
W miłości się swojej znowu zatracasz
I biegniesz spowrotem latami całymi
Choć ciernie pod Twymi stopami bosymi

Wschód słońca kolejny Cię wita
Tęsknota w Twe myśli spowita
Księżyc ponownie gości na niebie
A On wciąż woła i prosi o Ciebie

I wreszcie Go widzisz, jak rękę unosi
I słyszysz ten szept, co o Ciebie prosi
Patrzysz jak w Twych ramionach on kona
I wiesz, że miłości tej smierć nie pokona

autor

Paulina Piotrowska

Napisany: 2006-08-06 Dodano: 2006-12-17 11:10:24

Ten wiersz przeczytano 347 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie