Opętanie

Moje oczy bursztynowe zabiegły brunatną krwią,
Gdy wyrwałeś mi serce niczym bezlitosny kat.
A ja kochałam cię bez granic, za wszystko i za nic.
Ty jednak ja sęp żerowałeś na mnie,
I gdy znudziłam ci się, wessałeś się w inną szyję.
Lecz nie opuściłeś mnie.
Podsycałeś moje fałszywe wyobrażenia o tobie
I chciałeś bym wierzyła we wszystko co mi powiesz.
Zapomniałeś jednak, że nic nie trwa wiecznie
Bo przez ciebie zniewolona ujrzałam ją z tobą.
Staliście splecieni ramionami w świetle księżyca
Wpatrując się w siebie niczym para zakazanych kochanków.

Serce drgnęło, prawda wyszła na jaw,
Założyłam maskę by nie poznał mnie nikt,
Uśmiech schowałam, a w kąciku moich ust
Kropla co kiedyś była łzą - stwardniała.

Wróciłam do naszej niby - idylli.
Uśpiłam oczy, zamknęłam usta
I postanowiłam w sieci kłamstwa dalej żyć.
Nie rzekłam nic.
To co zobaczyłam zakopałam w duszy mej,
W której spalam się.

Zapytasz: "Dlaczego?".
Bo miłość to także opętanie.

autor

Bursztynek

Napisany: 2005-02-18 Dodano: 2005-03-27 10:51:27

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie