Opowieść o Stasiu

W wielkim domu na poddaszu,
mieszkał pewien mały Stasiu.
Nie miał taty, ani mamy,
przez wujostwo był chowany.

Malec siedział w samotności,
w dużym domu - brak miłości,
nie przytulił nikt chłopczyka,
nikt o zdrowie nie zapytał.

Nawet kiedy zachorował,
nikt się chłopcem nie zajmował
i nie podał szklanki wody,
ni kompresu dla ochłody.

Inni chłopcy w piłkę grali,
a nasz Stasiu w piecach palił,
znosił polan całe sterty,
przez dzień cały był zajęty.

Bo pomagał też w ogrodzie,
kosił trawkę niemal co dzień,
bardzo lubił ogrodnika
- przyjacielem był chłopczyka.

W świetle świecy, wieczorami,
Staś szkicował węgielkami,
portreciki, krajobrazy
i o szkole malec marzył.

Lecz wujostwo mu tłumaczy:
„ Że za szkołę trzeba płacić,
a on przecież nie zarabia,
z niego biedak a nie hrabia.

Nie potrzeba jemu szkoły,
by wynosić stąd popioły,
ma gdzie mieszkać i co jadać. „
A marzenia? Szkoda gadać!

Ale jak to bywa w bajkach,
czeka was tu niespodzianka,
bo ogrodnik człek samotny
o serduszku bardzo dobrym.

Zebrał wszystkie oszczędności
i uprosił on waszmości.
Stasiu cały był w skowronkach,
gdy usłyszał głosik dzwonka.

Pilnie uczył się przez lata
- a za pilność jest zapłata,
został sławnym Staś malarzem,
sięgnął szczytu swoich marzeń.

autor

kilcik

Napisany: 2010-07-20 Dodano: 2010-07-22 10:16:00

Ten wiersz przeczytano 12061 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie