Optymistycznie

Ciepło się wreszcie zrobiło w moim pokoju :-)
Pozdrawiam.

Fajnie napisałaś:)Podoba mi się:)

Lucuś z optymizmem i pogodą ducha łatwiej radzić sobie
z problemami.

Ciesze się Lucuś i biegnę przeczytać.Pozdrawiam Cię.

Magdo1 Twój beton rozkruszył i dopisałam ciąg dalszy
do mojego "Za(klucze)nia":)
Posiadasz niebywale przekonywujace, pozytywne
działanie na człowieka smutnego:)))
Dzieki serdeczne!

Dobrze powiedziałaś magdo 'betony rzeczywistości'.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam:)

Beton kruszeje, kiedy się śmiejesz:)
Pozdrawiam serdecznie:)

Wiktorze Twój pomysł nader ciekawy,
z tą różnicą, że Ty zastanawiasz się nad wyborem, a
peelka już zdecydowała, jak zacznie ten dzień. Dzięki
za pochylenie się nad tekstem.Pozdrawiam serdecznie

Naprawdę optymistycznie:)
Buziaki, Magduś

IMHO tak to widzę optymistycznie:

chwile na dobre się obudziły
i spogladają teraz figlarnie;
czy ciepły chlebek ranek umili,
a dobry nastrój słońce ogarnie,

czy wplotę w myśli nutę zieleni,
a w słowach letni zefir zagości? -
takim sposobem łatwiej się przebić
przez twardy beton rzeczywistości.

ciepły wiersz pozdrawiam

(+) Podoba mi się.

Masz rację z optymizmem i uśmiechem lżej iść między
ludzi i z nimi kruszyć betony. Sam człowiek może
niewiele. Pozdrawiam. Dzięki ,że mnie odwiedzasz.