Ostatni oddech romantyka. (II)

Adamowi.

Wstała
i zniknęła
nadzieja w świetne
nowego dnia.

Krzyknęły
i zamilkły
westchnienia
gdzieś w jego głowie

wyciągnęły miecz
i straciły równowagę
marzenia
w walce o własny byt

zgniecione
pocwiartowane
zmasakrowane
-nieosiągalne

moje
i przeze mnie
zgwałcone

myśli romantyka.

z cyklu przy nauce do matury. w znaczeniu Romantyka XIX wiecznego. nie współczesnego.

autor

Immoral.

Dodano: 2008-05-19 19:44:30

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie