ostatnie niebieskie kwiaty
pamiętasz leśną ścieżkę
i tę kładkę co prowadzi do miejsca
płożących wrzosów rozśpiewanej polany
zabierz mnie tam -
posłuchamy leśnego koncertu
później usiądziemy na skraju
wdychając ostatni zapach zbóż
- chabry znów zatańczą blaskiem
twoich oczu
podaj dłoń
póki słońce wysoko
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2018-05-17 12:46:42
Ten wiersz przeczytano 886 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
cudny
ślę pozdrowienia, Ewo :)
Stello pozdrawiam
MN :)
Halinko
Pięknie.
Miłego dnia :)
Cudowny wiersz o cudownym zakątku... pozdrawiam
Wymowny gest...podania dłoni , to zaproszenie do
dalszych chwil...pozdrawiam
fatomorgano no coś Ty :) Lubię Twoje wiersze
Pluszku :)
Piszemy prawie o tym samym, ale gdzie mojemu
wierszykowi do Twojej poezji...
Bardzo, bardzo na tak.
Pozdrawiam serdecznie Ewo :)
uczucie podane na dłoni...
+ Pozdrawiam
Aniu - miło mi Ciebie wiedzieć
Anula nie wiem która to ale zawsze jest sposób :)
pozdrawiam
Anula nie wiem która to ale zawsze jest sposób :)
pozdrawiam
krzemanko oczywiście, że tak jak mówisz:))) wstawiłam
starą wersję, wiersz był już na beju i tam
zastosowałam te same twoje uwagi:) Ależ gapa ze mnie