Pagaje (z cyklu Ostatni zachód...

Wiersz smutny daje wiele do rozważania
ster połamany jak w naszym kraju rząd,
a że łódź się rosleciała to świadczy o
pozbieraniu starego materiału na budowę
arki i wypłynięciu na szerokie wody przy
zachodzie słońca. Pozostaje nam budować
nowy okręt z mateiału trwałego, prawdziwymi sternikami
i załogą by się katastrofa kolejny raz nie powtórzyła.
Pozdrawiam.

...świat sie przewróciył do góry nogami ,bo Cie juz
mamo ni ma między nami...a my musimy się szybko
pozbierać i przywrócić do stanu używalności u mnie
trwało to pięć lat...serdecznie współczuję...a w życiu
jak w porach roku raz jest zima raz wiosna...i nie
zawsze pagaje są potrzebne, żeby przejść na ...drugi
brzeg...

Pięknie ukryte myśli:)

w życiu jak w pogodzie aura się zmienia a my podążamy
do kresu istnienia...wiersz dobry,
refleksyjny...pozdrawiam
Zyta mam prośbę, czy możesz się ze mną skontaktować?
kilcik@tlen.pl

Myśli nasze - te będą wiecznie dryfować, aż trafią
swój brzeg...po morzu fali...powodzenia

Masz racje, gdy burza życia przejdzie nad nami nasze
ramiona wiosłami co do brzegu wiodą:) Dobry wiersz :)

Czyli osiągamy spokój, fajnie...

"deską ratunku ciężkie pagaje" dobrze, że chociaż
one... trafione metafory

pełen przemyśleń jesr Twój wiersz życiowy...tylko te
pagaje to jak człowiek szalony ...pozdrawiam