Pamięć

Biegli truchtem ku przeznaczeniu,
wiatr zrywał słowa i tarzał w błocie.
Bluźnierca zasłaniał uszy,
gdy rampa jak bumerang
przenosiła odgłosy.

Nie potrafiła otworzyć ust,
czerwona strużka
malowała strwożone ciało.
Matka zabrała braci, została sama,
a oni szli i szli.

Zdekatyzowani w pustce,
bez człowieczeństwa i dumy,
zaryglowani na rozpacz,
odchodzili w tłumie.
Judasz podglądał ukradkiem.

Poskręcane, nierealne kształty
opadały na dno.
Taniec błagalnej modlitwy
był ostatnim dla wszystkich,
a potem szaroczarnym dymem,
rozwianym przez niemy wiatr,
płynęli po błękicie nad Sołą.

Lili w brudnych łachmanach
wybielała skrzywdzony świat,
nigdy nie oddała cieni,
żyd to człowiek,
pamięć sacrum,
a niemiec...

autor

czerges

Napisany: 2019-09-02 Dodano: 2019-09-02 12:50:12

Ten wiersz przeczytano 1328 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie