Z pamiętnika samotnika: Mój ideał

Duas aures habemus et os unum, ut plura audiamus quam loquamur.

Na małym ekranie cały dzień trwa debata,
O tym co wypada, o podatkach, ustawach,
Polityka to wszakże bardzo ważna sprawa,
Każdy z tych "mądrych" głosów brzmi niczym armata.

I wciąż inwektywa z kalumnią się przeplata,
To samo nierzadko jest też w sejmowych ławach,
Dzień za dniem w całości pogrążony we wrzawach,
A człowiek słysząc ten wrzask zmienia się w furiata.

Ile można gadać? Chyba nie ma granicy,
Lepiej jest słuchać niż mówić - o tym wiedziałem,
Słuchać śpiewu ptaków, a nie szumu ulicy.

Czas by zapanować nad tym szalonym cwałem,
Niech się tam kłócą - jednak beze mnie - jak dzicy,
Natomiast dla mnie akwarium jest ideałem.

autor

Cymbał Brzmiący 87

Napisany: 2017-03-16 Dodano: 2017-03-18 10:32:12

Ten wiersz przeczytano 706 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie