Pani w błękitnej sukience...

Widzę ją codzień
tak z bliska a zarazem z daleka,
myślami tak często
do niej uciekam...
Do Pani w błękitnej sukience...

Idzie wśród pól,
pod górę, na skróty,
wywołując uczuć moich
zawieruchy...
Ta Pani w błękitnej sukience...

Kiwnie lekko głową,
zaznaczy słodyczy głosem,
jakiś szczegól spojrzenie
i myślę o życiu na nowo...
Przez Panią w błekitnej sukience...

A kiedy kapelusz ukrycia
na głowie jej się przechyli,
i spojrzy na mnie z ukosa
ujrzę czasem oczy smutne...
Tej którą tak często widzę przy mnie
w błękitach i wrzosach...

Porta semper aperta est.

autor

P.R.W.

Napisany: 2006-06-28 Dodano: 2006-06-29 08:16:15

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie