Parabola

Samotność, gdy wśród ciemności oślepiających świateł tli się słaby ogień
Szukasz swojego istnienia, ale nie znajdujesz
Nienawidzisz siebie, słuchając głuchych szeptów
Tylko cisza jako autorytet

Pamiętasz to o czym tak bardzo chcesz zapomieć
Umiesz mówić, ale milczysz
Czujesz ból, lecz nikt go nie widzi
Potrzebujesz wsparcia, jednak się ukrywasz
Płacze serce, a twarz nadal kamienna
Wszyscy uciekaja przed deszczem, a Ty stoisz i mokniesz

Wystarczy jedno ramie, na którym oprzesz głowę
Jedna łza, która na nie opadnie
Jedno objęcie, by poczuć ulgę i
Pomimo tego, że nie ufasz ludziom, masz przyjaciela
Który skradnie smutek...

Dlaczego jest tak trudno odnależć to "jedno ramie"...

autor

AgaT

Napisany: 2006-11-26 Dodano: 2006-11-26 17:21:43

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie