Paranoja

Uśmiechniętą masz twarz, Moja Miła.
Taką Świetlistą od westchnień i spojrzeń.
Myślisz, że tego nie widzę -
tych męskich przechodniów, ich dążeń?

Przemarsze istne wojsk samczych -
dostrzegam te wszystkie wejrzenia.
Nie mów, że są Tobie obce.
Dobrze, już lepiej zmień temat.

Nie. Ja nie jestem zazdrosny,
nie lękam się Twego Kochania.
Ty myślisz że boję się zbłaźnić,
że kompleks to porównania?

Wiem, że chodzą i patrzą zachłannie -
kradną mi błyski brązowe.
A ja mam daleko do Ciebie,
co bardzo zaprząta mi głowę.

Ale zazdrosny? Broń Boże!
To u mnie się raczej nie zdarza.
To czemu, gdy widzę jak patrzą,
Twój uśmiech mnie wtedy przeraża?

autor

Galeon35

Napisany: 2016-07-06 Dodano: 2016-07-07 00:38:16

Ten wiersz przeczytano 1504 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie