PARKOWA ALEJA
myśli jak liście szeleszczą na wietrze
goniąc marzenia wysoko pod chmury
miłość szalona wśród płomieni jeszcze
wciąż jest latarnią w tym życiu ponurym
nim stare dęby ubiorą się w suknie
pałac odżyje spojrzeniami luster
namaluj pejzaż na wspomnienia płótnie
wypełnij zmysłów przenikliwą pustkę
zajrzyj w źrenice błękitnego stawu
ślady spacerów odciśnij na nowo
wywołaj zdjęcia z duszy negatywu
wracając ze mną w aleję parkową
autor
Sfinx
Dodano: 2009-03-06 12:21:07
Ten wiersz przeczytano 1557 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Bardzo ciekawy metaforyczny wiersz. Wspomnienia
przenoszą w świat spokoju.
"miłość szalona wśród płomieni jeszcze
wciąż jest latarnią w tym życiu ponurym" to mi się
bardzo podoba, fajne porównanie miłości jako latarni
na tle ponurego życia. Pozdrawiam serdecznie.
wspomnienia przywołują szczęśliwe chwile, czasem
wzbudzają żal za przeszłym, ale zawsze możemy postarać
się o nowe wspomnienia, równie szczęśliwe jak te
poprzednie, czyż nie?
spacer alejką taki smutny troszkę ...)
Hm..to ma wygląd rachunku sumienia,ale to właśnie
takie stany nam częściej towarzyszą w czasie spacerów
wzdłuż parkowych alejek jak podziwianie
przyrody..powodzenia