Passo-żytka

Wiersz po poprawkach...

Nie lubi chodzić w skórzanych butach.
Tupią zbyt głośno kiedy się skrada.
Nosi zwyczajne białe tenisówki
i przeźroczyste, zwiewne sukienki.

Hołdując tezie „byle do lata”,
szuka obiektu, by w nim się zmieścić.

Wchodzi przez oczy.

Wwierca się lekko ciągnąc nadzieję, po której
zjeżdża śmiało do serca. Przebywa zwykle
w jednej komorze a kiedy uzna, że jest
jej dobrze, zajmuje drugą.

Zsuwa się lekko, na dłuższą chwilę
w pusty żołądek. Z dużą precyzją napełnia
środek smaczna potrawą.

Stopniowo jakby też mimochodem
zrzuca ubrania.

Staje się szybko mało widoczna
lecz wyczuwalna w najniższych partiach,

Wyraźnie zwalnia...

Wtedy w nagrodę za ciepłe dłonie,
całkiem bezbronną bierze ją dawca.

autor

szarman

Napisany: 2008-08-12 Dodano: 2015-08-12 14:37:35

Ten wiersz przeczytano 1097 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie