patriot game

No właśnie, szkoda gadać. Podaj proszę wszystko: nick,
dane tego kogoś, a gwarantuję Ci,że wszystko to
odszczeka.

;)))))))

Panie Misiu - rycerzu, szkoda gadać:)))

Lonsdaleit Ty potrafisz wywołać uśmiech:)))))

"Zszokowana" / błąd/

Lucuś Ty z pewnością nie masz za co przepraszać. Nie
jestem mimozą, która trawi każde słowo i biorę z
humorem, póki ktoś nie przekroczy
granic przyzwoitości. Pozdrawiam:))

Oto i cała Ty.Subtelnie z humorem itd. Jak się komuś
nie podoba, to trudno.

Tylko coś mi tu nie pasuje.
To nie Ty powinnaś stąd odejść.
Podaj proszę nazwę tego kogoś.
Zobaczymy co to za chojrak.

Melanio! Nigdy bym nie pomyślała,że to o Tobie!!!
Palnęłam (chyba?)komentarz niestosowny do dzisiejszej
informacji. Bardzo przepraszam, ale to z mojej
niewiedzy!
Pozdrawiam z szokowana!!!

;)))

Filozofia wiatru

Wietrzyk zawiał leciuteńko,
i bujnął kotarą,
Ojcze święty (i mateńko),
prawdę odkrył starą.

Ten wikary czytelniku,
to był kawał zbója,
często siadał na nocniku
i moczył w nim wuja.

A gdy przeorysza wpadła,
niby porozmawiać,
zaraz po spożyciu jadła,
kazał też jej siadać!

Gdy na tronach swych siedzieli,
dobrą już godzinę,
nagle wspólnie zakrzyknęli:
- Lećmy pod pierzynę!

Żaden problem, lecz w istocie,
wcale tak nie było,
bo stojących sraczy krocie,
im to utrudniło.

Przeorysza niczym łania,
do przodu się rwała,
za nią cugiem (naga kania),
chyżo podążała.

Jak to było, co się stało,
odgadnąć dziś trudno.
Katastrofa - to za mało,
lecz nie było nudno.

Przeorysza podczas biegu,
wdepnęła w kibelek,
nie zdrobniła wcale ściegu
i to był felerek.

Gołą pupą więc upadła,
na zimną posadzkę,
naga kania na nią wpadła,
niczym zwierz - w zasadzkę.

Wietrzyk zawiał leciuteńko,
i bujną kotarą,
Ojcze święty (i mateńko)...
Zakrył prawdę starą.

;)))



excudit
lonsdaleit


.

Elu, bardzo dziękuję Ci za wiersz - ostry i trafny.
Myślę, że wiele osób czytało ten nieszczęsny komentarz
i nie dziwi ich moja reakcja. Nie znoszę agresji.
Bardzo dziękuję, za miłe słowa, za to, że jesteście.
Będę czytać i komentować Waszą twórczość, bo czuję
się, jak w rodzinie.
A tu rymowanka, która wywołała agresję wobec mnie:

Medytacje z relaksacją.
Pierwszy dzień
Pierwszy dzień

- Zamiast jechać do kurortu
lepiej gdzieś w klasztorze,
relaksować się w milczeniu
- każdemu pomoże...

Powiedziała pani doktor
- Henio się ucieszył,
bo niedrogi taki urlop
- na rencisty kieszeń!

Pod blok podjechała bryka
i zgarnęła Henia
- zdążył tylko wrzucić bagaż,
no i do widzenia!

"Urlop niemy", więc wikary
skinieniem przywitał
- jaka droga itd. (bo nie mógł)
nie pytał.

Zawiódł Henia do pokoju
- w nim prycza drewniana,
miska z wodą do ablucji,
okno i firana.

A, że był to czas śniadania,
(kiszki marsza grały)
wciągnął pajdę chleba z miodem,
herbaty dzban cały.

Potem poszedł na przeszpiegi
- obiekt mu nieznany,
sprawdził, kto tu - obok niego
zakwaterowany.

Pokój Henia przedostatni,
a w ostatnim mieszka,
"szukająca zapomnienia"
przepiękna Agnieszka...

Ona była cała w pąsach,
a Henio w skowronkach,
na "ty" przeszli więc na migi
- nie było kielonka...

Potem msza i rekolekcje,
obiad - pyry dali.
Po obiedzie znów w kaplicy
wszyscy się zebrali.

Były wspólne medytacje
(Henio coś główkował)
i - w tak zwanym międzyczasie -
oczkami flirtował.

Wreszcie w celi, czas spoczynku,
wiercił się na pryczy,
a, że ciągle nie mógł zasnąć
to barany liczył...

Trzęsie się, bo tak tu zimno,
że zasnąć się nie da,
ni grzejnika, ni dmuchawy
- z ogrzewaniem bieda!

Wszystkie członki zesztywniały,
znów dumał niebożę...
- Wiem! Agnieszka mnie ogrzeje,
odmówić nie może,

bo tu zakaz jest gadania!
Z pryczy więc zeskoczył
i cichutko, na bosaka
do sąsiadki kroczy.

Puka - nikt nie odpowiada,
bo przecież nie może...
Wszedł i pod kołderkę wskoczył
- dziękuję ci Boże...

Za te nieme medytacje,
członki zesztywniałe,
za te piersi, chociaż - szczerze -
troszeczkę za małe...

Ale grzeją! Uff, gorąco
nagle się zrobiło,
szybko ściągnął więc piżamkę
- o Boże! jak miło

i jak duszno i jak porno !
Coś się dziać zaczyna...
Czytelnicy mają pecha
- opadła kurtyna.

Dalszy ciąg miał nastąpić:))
Pozdrawiam i życzę miłego dnia.

Masz rację.

Popieram Twoje słowa...pozdrawiam i ja jednak plusik
stawiam:))

Nie przepadam za szermierką słowną ad hoc, ale
zniesmaczona sytuacją (czytałam na świeżutko oba
wiersze, zanim zniknęły) popieram dedykację.
Serdeczności ślę dla Ciebie i Malanii :)
Mimo Twojej prośby, wierszyk zapluskam.:)

nie wiem o kogo tu chodzi,...kto atakuje a kto ciosy
przyjmuje, ale dobrze że stajesz w obronie...

Pozdrawiam Ciebie Grusz-Elu i Melanię!
Przekaż, jeśli możesz, że czekam na
Jej wiersze!!!