Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Patrz w duszę

Że wiek ci umyka, mówisz koleżanko.
Podziel się tą myślą ze swoją mieszkanką.

Tą - która istnieje i jest wierna tobie,
wyjawi ci z sensem, treść w życia sposobie.

Jest największym darem, bo to - twoja dusza.
Z niej płynie witalność, która ciało wzrusza.

Nie jest do pojęcia tej mądrości siła,
że się nie starzeje, choćby wiek przeżyła.

Bo to tylko ciało z zewnątrz się starzeje.
Popatrzże do lustra, jak się dusza śmieje.

Jaki ten jej uśmiech jest piękny i młody,
gdy wypływa ciepło z wewnętrznej urody.

A kiedy pomyślisz - już sfolgować muszę,
wtedy uwierz lustrom, że ubierasz duszę.

Zawsze swą młodością, to znoszone ciało,
uszlachetnia życiem, żeby promieniało.

Co ci radość sprawia - uczyń to dla siebie,
dla swojego ciała w uciechy potrzebie.

I w takiej harmonii, duszy z ciałem w zgodzie,
spojrzyj milszym okiem ku swojej urodzie.

Wielką jest mądrością tak wiek spożytkować,
by zawsze potrafił dobrze nam smakować.

A wewnętrzne szczęście rozjaśni urodę,
że i zmarszczki wyjdą na piękno - nie szkodę.

ESTERZE60 - Julka

autor

julka56

Dodano: 2010-02-17 01:04:51
Ten wiersz przeczytano 1583 razy
Oddanych głosów: 23
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (17)

ESTERA60 ESTERA60

Dziękuję bardzo za dedykację-:) Jestem jaka jestem i
nic na to nie poradzę, ktoś mnie taką lubi albo nie.
Moja dusza niespokojna czasem płacze deszczem, bo za
dożo zła widzi na świecie a ja aby jej ulżyć przenoszę
w wiersze, które nie zawsze są o mnie. Jeżeli chodzi o
ciało to jestem "laska" jakich w moim wieku mało,
wymiary jak modelka z tyłu jeszcze liceum, tylko z
przodu już muzeum no i konstrukcja się sypie ale tego
nie widać i niektórych kusi aby mnie podrywać -:) A
tak na poważnie to twardo stąpam po ziemi, płacze z
płaczącymi, śmieję się ze szczęśliwymi. Każdy człowiek
jest mi kwiatem w ogrodzie tego świata i nie wolno go
deptać ale szanować jak samego siebie. To jest mój
pogląd, nie bierz czasem tego do serca, bo nie mi
osadzać ludzi. Moją rzeczą jest tak żyć, by innym nie
szkodzić a jak trzeba w miarę swoich możliwości
pomagać w potrzebie. Pozdrawiam Cię serdecznie.

wrobel wrobel

To prawda, choć nie zawsze się udaje.
trzeba się poprostu przyzwyczaić do
siebie. Dobry wiersz. pozdrawiam.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »