Piekny smutny poranek

Na ławeczce pod kasztanem
obudził się ranek
słońce swoje promienie
delikatnie rozsiewa
wrona na świerku
na dzień dobry kracze

budzą się drzewa
wiśnie sypią na siebie
nawzajem kwiatami
a jaskółki stadami
krążą nad domem
nie przejmując się kotem


nie lubię takich ranków
wtedy najbardziej boli
brak kogoś kto już
odszedł w zaświaty
nie dla niego świergoty
nie dla niego kwiaty

serce nierówno bije
jak z dzbana żal się wylewa
i wtedy wiesz
łzy płyną jak wiosenny deszcz
miejmy nadzieję
że dla nowego życia
a tym razem ja
płaczę
choć straciłam tylko psa.

autor

Kryha

Napisany: 2013-05-09 Dodano: 2013-05-09 06:47:06

Ten wiersz przeczytano 1497 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie