Pies z kotem

Żyli kiedyś pies z kotem
za sąsiada płotem
Mieli nawet swe dzieci
Były całe bure
Miały oczęta kocie
ale psią naturę

Cóż w tym jednak dziwnego
że pies kotkę pokochał ?
żyło im się miło
Wszak miłość cuda czyni
o czym wszyscy wiedzą
Lecz zawsze kocie oczy
psie figle spostrzegą.

Piesek mało zawinił
Spotkał na podwórku
Przybłędę jakąś - suczkę
Poflirtował chwilkę
Potem wrócił do kotki
jak zawsze wesoły.
Chcąc się do niej przymilić
liznął ją po pyszczku.

Lecz ona jak nie prychnie
Jak skoczy do góry
sierść na niej się zjeżyła
błysnęły pazury.
Masz za to coś uczynił
Masz za to nagrodę !

Trzepnęła pieska łapką
w Jego płaską brodę.
Piesek na to ni słowa
Tylko uszy stulił
Pomachawszy ogonem
do snu się utulił.

Przeminęło dni kilka
Kotka wybaczyła.
Ale razu pewnego
znowu zobaczyła
że pies za suczką pobiegł.

Tego było nadto !
Tak nikczemnej zdrady
człowiek by nie przeżył
co dopiero zwierzę.
Już ja Ci pokażę
kiedy wrócisz draniu !

Praprababkę przypomnisz
Nie myśl o śniadaniu
obiedzie i kolacji
sam sobie uwarzysz !
Albo pójdziesz do suczki.
oczy Ci wydrapię !

A psa nie ma i nie ma
Wrócił za dni kilka
Jakieś inne miał oczy
ogonem nie machnął
Gdy kotka coś pytała
to nawet się żachnął .

Ale spokój zachował
Widać jednak było
że to cisza przed burzą .
Już się coś zmieniło
w tej ich wielkiej miłości
W sercu zadra tkwiła!

Zazdrość - brzydka choroba
ona to sprawiła ,
że znikło zaufanie,
miłość się skończyła.
Żyli jeszcze lat kilka
rozwiedli się potem.
No i od tej pory.
Żyją jak pies z kotem !

autor

narrator0010

Napisany: 1999-03-18 Dodano: 2010-01-14 05:51:49

Ten wiersz przeczytano 1087 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Farsa Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie