Piosenka dla przyjaciółki
Dedykuje ten wiersz Dla Agnieszki z Mikołów No właśnie ....... Zepsuty ideał teraz ty zrób gest
W żrenicach mojego pisania
Rankiem przy kawie
Mojego wpatrywania
Widziałem dywan
Utkany niebem
To on namiastką czasu
Mego jest
Przysłaniał twarz kobiecą
Tu gdzie mrok zapadał
Tam kieliszki srebrzyste
Utapiane winem były
A ona uśmiechała się
Najskrytszym dotykiem
Jej włosy rozpuszczone
Rankiem w zielony
Warkocz splatała.
Siła marzeń
Dwa serca gdzieś zagubione
W tajemniczym świecie
Duszyczki nasze roztargnione
Magią nocy
Przykute do własnego pokoju
Czy jest nadzieja
Że spotkają się
Tam gdzieś
Na Krupówkach
I twedy nie powiedzą
Nic nikomu.
I ty wtedy
Uśmiechniesz się
Do mnie
Wokół wszystko zniknie
A ja zamilknę
I będę patrzył
W twe oczy
A ty mi wyślesz Widokówkę
Utuloną swymi łzami....
Apryasz wojciech
Arin
Komentarze (4)
Pięknie, tyle romantyzmu, że można się zakochać:)
co za romantyczne uspodobienie i tak z tęsknoty
napisane łezką wylane.Piękny wiersz.
Całość wiersza na TAK naprawdę chyba pierwszy, do
którego nie mam zastrzeżeń - poza"Na Krópówkach" pisze
sie przez ...U Krupówkach
Przypominasz mi o dniu, który gdzies tam tkwi w mojej
pamięci, odkurzyłeś go dzisiaj...dziękuję:)