Plamy z atramentu

wandaw

jeśli to budujące wiersze, dające mądrość i radość,
dobre owoce, to ok.

Pozdrawiam serdecznie.

wandaw

jeśli to budujące wiersze, dające mądrość i radość,
dobre owoce, to ok.

Pozdrawiam serdecznie.

Nie ma się co dziwić, że większość wierszy jest raczej
smutna i bolesna, bo ludzie w większości nie są
szczęśliwi i pełni miłości.
Pozdrawiam ze zrozumieniem :)

promien Slonca

każdy ma prawo do swojego zdania i decyzji

Pozdrawiam serdecznie.

AMOR1988

dziękuję :)

Zycie bywa poezją poezja opisem zycia Jedo z drugim
się zakleszcza owocujac pieknymi wierszami
Pozdrawiam serdecznie

demona

Nie czytasz uważnie tego co piszę w komentarzach i o
czym. Nie mam nic przeciwko opisywaniu wewnętrznych
przeżyć, jakie by nie były.
Tylko jeśli negatywne emocje trwają notorycznie u
kogoś zbyt długo, wieki, to nie jest dobre i zaraża
tym innych. Za tym wszystkim stoją złe duchy, złe
moce. Albowiem Bóg nie jest Bogiem smutku, depresji,
stanów psychicznych itd. Poezja, nie ma na celu
przenoszenia tych stanów na innych.
Jeśli chodzi o żałobę Słowo mówi wyraźnie:
Niech żałoba po zmarłym trwa dwa, trzy dni,a potem
niech człowiek wraca do zajęć, by go nadmiar smutku
nie pochłonął i szatan nie zniszczył.

Inaczej mówiąc, by nie wpadł w stany psychiczne,
depresję, by nie był w rękach diabła, który go może
wykończyć takim stanem. Ból serca, duch usycha, dusza
umiera. Jeśli Bóg tak ostrzega to zadam pytanie. Ile
można karmić się dołującą, negatywną poezją, płaczem,
żalami, narzekaniami, bólem, łzami? Przecież w ten
sposób nabywa się regularnie depresji, kropla po
kropli. I prowadzi to do wszelkich zaburzeń
psychicznych.
Może tego na początku nie widać, nie czuć lecz po
jakimś czasie przychodzą, różne choroby, zniechęcenia,
chandry, apatie itd.
Co do psalmu 38 jego autor pisze o tym tylko raz i na
tym poprzestaje. Nawet gdy zdarzy się napisać jemu
jeszcze trzy takie psalmy, nic się nie stanie. Nie
pisze on tym stylem całe życie, jak niektórzy i w tym
upatrują swoją chwałę, bo ludzie lubią się utożsamiać
z cierpiącymi. Potem dziwią się , że też cierpią nie
wiedząc za co, mają różne stany przygnębienia.
Większość psalmów mówi o chwaleniu i uwielbianiu Boga
w radości.
Zgadnij dlaczego?

Kiedy Pan Jezus umierał na krzyżu, odezwał się tylko
raz: Ojcze wybacz im, bo nie wiedzą co czynią.

Nie narzekał, nie biadolił, nie marudził, a nam byle
szpilka w tyłek wejdzie, do tego z naszej winy i już
piszemy o tym wiersze, płaczemy, użalamy się nad sobą
i trujemy tym innych. O takiej poezji napisałem ten
wiersz.

Co do cytatu: Nie samym chlebem człowiek żyje, ale
każdym Słowem, które pochodzi z ust Bożych.

Czy tam pisze, z ust poety?

A jeśli już, to poeta musi być nawrócony i żyć w
codziennej społeczności z Bogiem, wykonywać Jego
przykazania i wtedy Pan go będzie używać i przez niego
pisać wiersze, na Bożą nie własną chwałę i
uwielbienie.

Moc serdeczności.

Pięknie i refleksyjnie :)

Blaski i cienie, wzloty i upadki, to wszystko wziete z
zycia,czlowieka, a zycie, to wszystko Poezja, ktore ja
ksztaltuje.
Wybacz Darianie, zgadzam sie z demona.
Pozdrawiam serdecznie,

Witaj... o czym my wlasciwie rozmawiamy? o prawidlowej
postawie chrzescijanskiej czy tez o tym co jest poezja
a co nia nie jest. Uwazasz, ze jesli czlowiek boryka
sie z dajmy na to z zaloba po utracie kogos bliskiego,
i pomaga mu w jakis sposob pisanie, przelewanie tych
uczuc na papier, byc moze w danej chwili ma
watpliwosci co do sensu cierpienia czy nawet w bolu
neguje Boga... czy taki czlowiek nie powinien o tym
pisac, bo zasmieca umysly innych, bo zaraza ich
wnetrza swoim smutkiem, zloscia... a moze dzieki
takiemu pisaniu i publikowaniu, ktos jakims slowem
naprowadzi, wskaze ze gdzies swieci slonce.
Przytaczajac slowa Krola Salomona, z ktorych wyraznie
wynika, ze nalezy cieszyc sie rzeczami
najprostszymi... ale tez i Pan Jezus wyraznie
powiedzial: 'nie samym chlebem zyje czlowiek'. Jesli
siegamy po slowa biblijne oto fragment Psalmu 38... w
tym to malym fragmencie autor wylewa swoje smutki i
zale:

'Cuchną, ropieją moje rany
na skutek mego szaleństwa.
Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony,
przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi moje lędźwie
i w moim ciele nie ma nic zdrowego.
Jestem nad miarę wyczerpany i załamany;
skowyczę, bo jęczy moje serce.'
Idac Twoim tokiem myslenia, nie tak powinna wygladac
poezja. Moc serdecznosci.

zefir , dziękuję

pozdrawiam

ciekawe pozdrawiam

demona

W odpowiedzi na Twoje słowa, podparte słowami Roberta
Frosta przytoczę słowa Króla Salomona:

"Marność nad marnościami,
wszystko marność"

"Nie ma nic lepszego pod tym niebem, jak jeść i pić i
w tym upatrywać przyjemność, bo to jest miłe i podoba
się Bogu"


Od siebie dorzucę:

Poezja jest wtedy, kiedy nie zaśmieca umysłu i serca
człowieka negatywnymi emocjami. Nie jest po to, by
swoje żale, narzekania, ciężary, smutek, depresje,
grzechy, lęki, obawy, strach, różne stany psychiczne i
chore emocje, przenosić na drugiego człowieka, inaczej
odbiorcę. Nie jest po to, by dołować. Poezja, to wyraz
przekazu dobrych wartości i mądrości. Nauka i
zdobywanie wiedzy, budowanie i wspieranie, a nie
niszczenie umysłu i ducha człowieka. A, że człowiek
spaczył poezję i przemyca (czasem nieświadomie) przez
nią, pod pozorem miłości, mądrości, przeżyć, złe duchy
i podobne im klimaty, to już inny temat, i o tym ten
wiersz.

Moc serdeczności.

W odpowiedzi na Twoje argumenty przytocze slowa,
Roberta Frost o poezji :

„Poezja jest wtedy, gdy emocje znajdują swoje myśli, a
myśli znajdują swoje słowa”.

Dodam, ze nie uwazam sie za poetke, skladam tylko
slowa i namietnie ucze sie jak, robic to lepiej. Moc
serdecznosci.

anula-2 poezja i pseudopoezja, to różnica. Jak dzień i
noc,
dobro i zło,
cukierek i g...o.

titelitury, to prawda, poezję wymyślił człowiek.
On nadał jej formy, styl i "pierdolamento"
Od niego zależy, czy będzie smaczna, jak cukierek czy
tym g....m, które większość łyka i się nim nasyca,
delektuje. Bo nasza słowiańska dusza, lubi narzekać i
płakać. Ma w tym upodobanie. Do ciemności i zła
ciągnie, jak szpilka do magnesu. Życia są dwa. To z
ludzkiej natury, pierworodnego grzechu, skażone,
egoistyczne, co widać nie tylko w wierszach i to
ukryte w Bogu, w Jego naturze miłości.
Karmiąc się złą poezją i złem, mamy zło.
Karmiąc dobrą poezją i dobrem, mamy dobro.
Wybór pozostaje otwarty.

Poezja to życie a ono ma różne barwy i odcienie. :-)